Wprowadzenie wilków do Parku Narodowego Yellowstone w 1995 roku było uznawane, jako modelowy przykład odbudowy ekosystemu. Najnowsze badania podważają teorię, że powrót drapieżników wywołał „kaskadę troficzną”.
Poprzednie badania sugerowały, że dzięki naturalnej regulacji populacji kopytnych przez wilki roślinność odrodzi się, co może nawet zmienić bieg rzek. Jednak ostatnie badania pokazują bardziej złożony obraz.
Wpływ przeszacowany
Tylko niektóre obszary gdzie występuje osika i wierzby regenerują się, inne części parku pozostają trwale zmienione. Thomas Hobbs, profesor ekologii zasobów naturalnych na Uniwersytecie Stanowym w Kolorado i główny autor badania zauważa, że wpływ wilków na ekosystem był znacząco przeszacowany. „Można to nazwać kroplą troficzną, a nie kaskadą” – dodaje Daniel Stahler, starszy biolog zajmujący się wilkami w parku…
Ocenę wpływu dużych drapieżników dodatkowo komplikuje rosnąca populacja bizonów oraz zmiany klimatyczne, które również mają znaczący wpływ na krajobraz parku. Naukowcy od wielu lat krytykują strategię zarządzania bizonami na tym terenie i ostrzegają przed nieuniknionymi szkodami, które będą wynikiem nadmiernego wypasu…
Badanie wzrostu wierzb w ograniczonym zakresie przestrzennym i czasowym pozwoliło postawić tezę, że ponowne wprowadzenie wilków do Yellowstone przywróciło zbiorowiska wierzb i wywołało „kaskadę troficzną”. Tymczasem populacje dużych roślinożerców (szczególnie bizonów, które nie są podatne na drapieżnictwo ) stale rośnie, a intensywność zgryzania dalej ma wpływ na powolne tempo wzrostu wierzby.
Woda to życie
Najnowszy eksperyment przeprowadzony w Parku Narodowym Yellowstone udowodnił, że wierzby ogryzane na powierzchniach nieogrodzonych rosną równie szybko, jak rośliny nieobgryzane, które były ogrodzone. Naukowcy dowiedli, że głównym czynnikiem odpowiadającym za wzrost wierzby jest dostęp do wód gruntowych!
Wynik badania sugeruje, że budowanie sztucznych tam mogłoby znacząco przyspieszyć przywrócenie stanu bobra i wierzby. Tylko stworzenie odpowiedniego siedliska – poprzez zapewnienie wilgotnych miejsc bez pokrywy roślin -pozwoli zwiększyć powierzchnię, na której będą rosły wierzby.
Mityczna kaskada
Definicja „kaskady troficznej” zakładała szerokie oraz trwałe skutki, gdy zmiany w liczebności mięsożerców zmieniają rozmieszczenie i obfitość roślin. Praktycznie każdy pośredni wpływ drapieżników na rośliny był przytaczany, jako dowód na istnienie „kaskady troficznej”…
Większość dowodów z Parku Narodowego Yellowstone potwierdzających pozytywny wpływ drapieżników na wierzby było wynikiem przeprowadzenia badania na niewielkiej liczbie stanowisk, uzyskanych w krótkich odstępach czasu i przeanalizowanych bez odpowiednich efektów losowych, co nie daje dowodu na trwałe zmiany!
Najnowsze badanie pokazało niezbicie, że wierzby NIE rosną szybciej, a wilki NIE spowodowały trwałego ograniczenia liczebności roślinożerców. To susze odpowiadają za spadek liczebności jeleni oraz ich migracje.
Fałszywe twierdzenia
Nie ma żadnych wiarygodnych dowodów na wpływ wilków na rośliny w w Yellowstone. Przywrócenie drapieżników nie powinno być dłużej uznawane za dowód „kaskady troficznej” w nadbrzeżnych zbiorowiskach roślinnych.
Wyniki najnowszego badania mają ważne implikacje dla ochrony dużych drapieżników na świecie. Twierdzenia dotyczące odbudowy ekosystemu w wyniku „kaskady troficznej” po przywróceniu wilka szarego do Yellowstone zostały wykorzystane do uzasadnienia przesiedlania wilków na obszary ich dawnego występowania.
Dokładna analiza wykazała, że takie twierdzenia są przesadzone lub nawet fałszywe. Konfrontowanie pomysłów z dowodami jest oczywiście sposobem na postęp nauki, ale należy skorygować nieprawdziwe twierdzenia, które są bardzo często prezentowane w mediach.
