Mija właśnie 30 lat od wprowadzenia dyrektywy siedliskowej, która miała poprawić w skali Europy ochronę zagrożonych gatunków. Wiele organizacji domaga się wprowadzenia zmian do unijnego prawa.

W stosunku do dyrektyw oraz projektu Natura 2000 są zarówno pozytywne opinie jak i bardzo krytyczne komentarze, ale dzięki ochronie populacje dużych drapieżników znacząco zwiększyły liczebność i zasięg występowania, a tym wywołują lokalne konflikty. Z perspektywy myśliwego konflikt polega na wpływie dużych drapieżników na zwierzynę łowną oraz utracie psów myśliwskich, które spotykają wilki. Jednak ewentualna zmiana przepisów jest możliwa, ponieważ wilcze watahy znacząco wpływają na opłacalność hodowli zwierząt gospodarskich.

Europejska Federacja Łowiecka FACE razem z organizacjami rolniczymi i właścicielami gruntów, domaga się zmian w europejskim prawie, ponieważ obecna sytuacja jest zupełnie inna niż w momencie przyjęcia dyrektyw.

Myśliwi i rolnicy wzywają do większej elastyczności w klasyfikowaniu gatunków i możliwości zmiany statusu ochrony. Głównym powodem jest coraz mniejsza społeczna tolerancja wilków i niedźwiedzi. Ochrona i zarządzanie dużymi drapieżnikami musi uwzględniać także inne gatunki zwierzyny, a także dawać możliwość prowadzenia hodowli zwierząt gospodarskich na terenie obszarów wiejskich.

„Aktywne i elastyczne zarządzanie populacjami jest konieczne. To jedyny sposób na umożliwienie współistnienia z dużymi drapieżnikami w Europie – powiedział Torbjörn Larsson, prezes FACE w swoim oświadczeniu – W odniesieniu do dyrektywy siedliskowej i jej przepisów dotyczących ochrony dużych drapieżników, potrzebujemy większej elastyczności oraz dostosowania poziomu ochrony. Szczególnie tam, gdzie nastąpił silny wzrost populacji wilków i niedźwiedzi.”

Nasze środowisko od dana powtarza, że bez akceptacji społecznej nie ma możliwości współistnienia, a bez współistnienia ochrona dużych drapieżników będzie zagrożona!